‘N OGGEND VIR KOFFIE

Land voor die rekenaar vanoggend, met my lang beker koffie - gelukkig met 'n dekseltjie. Want ek klap hom in die lug in, gryp hom terug, sit hom neer en klap hom nog 'n keer. Vang hom wragtag weer. Nou het ek éérs koffie nodig.

     Veral toe ek sien die rekenaarskerm is nou skielik dood. Vroeërjare sou ek so ‘n skerm (nes die koffie) kon geklap het dat hy sterretjies maak en liewer tevoorskyn kom as die risiko van nog 'n klap loop.

     Nog vroeër was daar die handtikmasjiene. Toe kon 'n mens met 'n aggressiewe aanslag jou stres op die ou stywe toetse uithaal terwyl jy tik. By die ou Transvaler-koerant moes hulle die tikmasjiene glo nogtans op die lessenaars vasketting, omdat die joernaliste op saktyd geneig was om hulle uit frustrasie by die venster uit te gooi.

     Toe rekenaars nog klein swart skermpies met groen skrif gehad het, het ek self daagliks die voorreg gehad om so 'n rekenaar se koppie met 'n lang klap van ver agter te slaat dat hy tol, en dan 'n soortgelyke linker ook, tot hy luister. Dit was soos ondervraging onder druk en dit was aanvaarde praktyk by die koerant waar ek gewerk het. Eers wanneer jy hom geklap het totdat hy flou word, het jy die rekenaarafdeling gebel om noodhulp toe te pas.

     My nuwe LCD-skerm is van swakker stoffasie gemaak. Hy sou nooit deur die rekenaar-struggle gekom het soos daai ou groenes nie. Ek vat my koffiekoppie dus ferm vas, maan myself tot kalmte en bedaardheid, en bekyk die dooie skermpie. My stoffasie is vanoggend self nie van die sterkste nie en gee hom 'n terapeutiese klappie op die boonste randjie (foei, dis maar 'n ou plat koppie, niks plek eens vir 'n plathand teen die kant, wat 'n rand is nie). Hy bewe.

     Ha-nou, ounooi; hokaai, hokaai. Shhh-shh-shh...

     Ek sien die ogies is styf toegknyp, jy sien nie eens die blou liggie aan die onderkant nie. Diagnose: Toe die digbundel op die lessenaar uit die pad van die koffie moes spring, het hy teen die rekenaarskerm se ry geheime knoppies gestamp. Ek kan met of sonder bril nooit uitmaak waarvoor daai gekodeerde sogenaamde knoppies is nie en vee dus liefs liggies met die vinger oor die hele rytjie. En dit werk.

     Nie deur die krag of geweld nie, is die Bybel se raad. Daaraan is ek selde lus om my te steur, maar kom dit by nuwerwetse rekenaars, het jy geen keuse nie. Goed raak nou darem te veel soos mens (vat nou byvoorbeeld daai digbundel netnou), en rekenaars veral.
     Volgende keer vat ek hom health shop toe.

     Volgende keer vat ek hom health shop toe.